نقد سریال قورباغه اثر هومن سیدی – از کپی تا درام فیلمنامه!

بعد از آن که قسمت اول قورباغه منتشر شد سر و صدای زیادی به راه فتاد که سریال کپی شده از یک فیلم فرانسوی به نام نفرت است. فیلمی به کارگردانی متیو کاسوویتس و محصول سال 1995 فرانسه. ماجرا درمورد سه جوانی است که دوستشان بعد از مجروح شدن یک پلیس اسلحه او را برمی‌دارد. این دقیقا چیزی است که در قسمت اول  قورباغه می‌بینیم (تا زمان نگارش این مطلب فقط هشت قسمت از این اثر منتشر شده است). حال این سوال به وجود می‌آید ” آیا قوباغه کپی شده است؟ “

خیر. قطعا شباهت‌هایی بین قسمت اول این سریال و نفرت وجود دارد که سیدی فقط برای پیش برد داستان خود از آنها استفاده کرده است. در قسمت های دیگری که منتشر شده ردی از کپی دیده نمی‌شود.

 بهتر است در ابتدا نقد سریال قورباغه کمی به خود سریال بپردازیم. قورباغه شروعی چشم گیر با یک لانگ تیک جذاب دارد. رفته رفته که با شخصیت‌ها و لحن آشنا می‌شویم مشکلات، خودشان را بروز می‌دهند. دم دستی ترین ایراد اینکه تمام شخصیت‌های سریال از پیرمردی که پدر فرید است و تا بادیگارد های شمس آبادی همگی لحن لاتی به خود گرفته اند. شخصیت‌ها حتی لحن منحصر به خود را ندارند و سریال قورباغه از دیالوگ نویسی ضعیف رنج می‌برند. دیالوگ‌هایی که اغلب لات گونه و تصنعی بوده و به عمق نمی زنند.

در آثار دیگر سیدی مانند مغزهای کوچک زنگ زده شخصیت ها و کاراکتر های اثر لحن منحصر به خود را داشته و بعد از مدتی می توان فهمید کدام دیالوگ برای چه شخصیتی است.( به عنوان مثال نوید محمدزاده در مغزهای کوچک زنگ زده را بیاد آورید.) دیالوگ های صابر ابر اما در اینجا همگی ادعای ادبیات غنی و تاثیر گذاری را دارند اما تنها کسانی را که میتواند تحت تاثیر قرار دهد شخصیت‌های سریال است و نه مخاطب را !