نقد فیلم climax (نقطه اوج)

«کلایمکس» یا به ترجمه ای «نقطه اوج» ، نام شایسته خود را در نقطه ی اوج درام انتهای فیلم به تثبیت می رساند؛ سکانس های که دوربین ثبات ابتدایی اش را از دست می دهد و عامدانه و البته به درستی کنترلش را به آرامی از دست می دهد و موسیقی ای که ریتم ناموزن فیلم را حفظ می کند تا نشان دهد؛ رقصی تنها در شب هنگام، که نور های قرمز اش توی ذوق می زنند و زیبایی ها تبدیل به خشم و نفرت می شوند! سکانس های که کارگردان بی شک در تک تک آن لحظات زیسته است.