No products in the cart.
دارکوب آخرین ساخته بهروز شعیبی، کارگردان فعال و کم ادعای سینمای ایران، فیلمی است که پسرفت کارگردان را نمایش میدهد. در ادامه به نقد فیلم دارکوب آخرین اثر بهروز شعیبی در استودیومگ می پردازیم.
در ابتدای نقد فیلم دارکوب بهروز شعیبی بهتر است به سراغ کارنامه کارگردان اثر برویم. بهروز شعیبی که «دهلیز» و « سیانور» را در کارنامه خود به عنوان کارگردان دارد ، این بار با ساخت دارکوب که پسرفت چمشگیری نسبت به فیلم های نسبتا خوبش مانند دهلیز و یا سیانور که حداقل فیلم های منسجم و یکدستی بودند داشت پا به سینما گذاشته است. شعیبی که بیشتر او را با دهلیز میشناسیم ، انتظار می رفت سومین فیلم سینمایی اش نسبت به دو فیلم قبلی اش جلوتر باشد. اما نه تنها با آنها در رقابت نیست بلکه نسبت به کارنامه کاری گذشته اش به مراتب عقب تر است.
دو فیلم قبلی شعیبی حداقل تا حدودی می توانستند قصه تعریف کنند و هدف مشخصی داشتند، اما این فیلم نه تنها این ویژگی ها را ندارد بلکه کارگردان قادر نیست مضمونِ تکراری این روزهای سینمای ایران، که نمونه ی آن را بارها در قالب های مختلف دیده ایم ، حتی در فرم خود به تصویر در بیاورد. وقتی که پایه و اساس درام فیلم آنقدر سست است که همان ابتدا لو می رود ، دیگر چه جذابیتی برای مخاطب دارد؟! چرا که دارکوب در همان ابتدا گره افکنی وگره گشایی و پردازش به آنها را از بین می برد و دیگر چیزی برای ارائه ندارد.
اما در نقد فیلم دارکوب بهروز شعیبی برسیم به فیلمنامه. همه چیز از فیلمنامه پرحفره شعیبی نشأت میگیرد. فیلم دارای دو لحن و فضای متفاوت است که فیلمساز در یکدست کردن این دو فضا ناکام است. چرا که ما در یک طرف روزبه (با بازی خوب و متفاوت امین حیایی) و همسرش (با بازی مهناز افشار) را داریم با سکانس های تلویزیونی و تله فیلمی داخل خانه (نوع فیلم برداری داخل خانه بیانگر این نوع سکانس هاست) و در طرف دیگر مهسا (با بازی نه چندان درخشان سارا بهرام) در نقش یک معتاد که پس از پیدان کردن همسر قبلی اش یعنی امین حیایی به دنبال این است که بچه خود را پس بگیرد که حتی کارگردان در بیان این موضوع هم ناکام است.
علت آن است که شعیبی نمی تواند با قصه گویی منسجم و با نوآوری در قصه فیلمش را ادامه دهد و به یک باره می رود سر اصل مطلب ، به همین جهت هم مجبور می شود از یک فلش بکِ بی کاربرد استفاده کند که مثلا چه اتفاقی افتاده که مهسا از آن وضعیت فرار کرده است.
نکته مهم در نقد فیلم دارکوب بهره گیری شعیبی از الگوهای تلویزیونی است. بهره گیری شعیبی از الگوهای تلویزیونی در خلق یک فیلمنامه ی سینمایی کاملا دارکوب را از مسیر اصلی اش جدا کرده. چرا که به لحاظ محتوایی نمی تواند لحن سینمایی خود را حفظ کند.
از سویی دیگر دارکوب سعی دارد ما را به شخصیت مهسا – که به هیچ عنوان ساخته نمیشود و در حد یک تیپ می ماند- نزدیک کند ، برای همین سراغ محل زندگی مهسا می رود ، محلی که هیچ ربطی به کل ماجرا ندارد و فقط به دنبال تأثیر برانگیزی مخاطب آن هم به روشی غیر سینمایی است. در حالی که صحنه به قتل رسیدن مهسا میتوانست نقطه اوجی برای فیلم باشد ، اما کارگردان آن را نیز هدر می دهد.
تیم استودیومیم و تدوینگرشو با هدف گسترش دانش و هنر تدوین فیلم با پریمیر و درآمدزایی تدوینگران از سال 1392 مشغول به فعالیت شده. اکنون با برگزاری دوره های آموزش تدوین فیلم و دوره پریمیر و دوره افترافکت و سمینارهای کشوری در حوزه تدوین به فعالیت خود ادامه می دهد.
پاسخگوی سوالات شما هستیم
سوال شما توسط کارشناسان استودیو میم پاسخ داده خواهد شد